HISTORIA ZBRODNI
Katyń to umowna nazwa określająca miejsca eksterminacji polskich dowódców. To właśnie w Lesie Katyńskim po raz pierwszy znaleziono zbiorowe mogiły. Wskazała je ludność z okolicznych wsi (nie powiedziała całej prawdy o zdarzeniu, a nawet wśrod nich nie wszyscy ją znali) Niemcom, którzy stosując plan wojny błyskawicznej (Blitzkrieg), dotarli aż pod Moskwę.
Wszystko zaczęło się od wkroczenia Armii Czerwonej do Polski 17 września 1939 r. Aresztowano, lub pojmano jako jeńców ponad 22 000 polskich dowódców wojska i policji. wywieziono ich do obozów w Kozielsku, Starobielsku, Ostaszkowie. Ławrientij Beria - ówczesny szef NKWD wnioskował o rozstrzelanie jenców. Na podstawie tajnej decyzji Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) z 5 marca 1940 r., zamordowano strzałem w tył głowy ponad 22 000 Polaków. Aky ludobójstwa rozpoczęły się 3 kwietnia 1940r. w Lesie Katynskim, gdzie przewieziono 4421 jeńców z Kozielska. Później 3894 Polaków zamordowano w Charkowie (przewiezieni z Starobielska), 6311 w Kalininie (z Ostaszkowa), oraz 3435 na Ukrainie i 3870 na Białorusi.
